Verslag van Margreet 26 januari t/m 1 februari 2019

De groep bestaat uit 10 personen:  2 zussen Suzanne en Karin, 2(ling)broers Sandor en Mieldo, 1 stel Stef en Margreet en vriend Hans. Dan nog 3 dames Anja, Marian en Elly. De leeftijd varieert van 38–63 jaar. Wij skiën onder begeleiding van Ruud.

1 dag voor aanvang

Met een avondvlucht vanaf Amsterdam vertrekken wij naar Innsbruck. In het centrum vangen wij nog snel een glimp op van het huis met het gouden dak en eten wij een Wienerschnitzel in het centrum van Innsbruck. Wij overnachten in een hostel.

Dag  1

Met een taxitransfer brengt de chauffeur ons in minder dan 2 uur naar Santa Christina. Daar kopen wij de skipassen, pinnen geld, huren ski’  en halen overbodige kleding uit de rugzak totdat deze een minimum gewicht bereikt. Onze schoenen en overige spullen laten wij achter in de kelder van de sportzaak. Na de lunch in een pizzeria waar wij met Ruud hebben afgesproken vertrekken wij naar Col Raiser. Die middag maken wij een 11 kilometer lange afdaling naar Ortisei. Terug op de afgesproken plek krijgen wij een lift per sneeuwscooter. De keuze is of achterop, of met een touw achter de sneeuwscooter aan.  Bij de eerste overnachtingshut ontmoeten wij Gerrit met zijn groep.  Een gezellige avond volgt, wij eten en drinken daar en vertrekken later naar een slaapzaal met stapelbedden.

Dag 2

Vanuit de ontbijtruimte zien wij een prachtige zonsopgang. Ook huppelt er een hertje door de sneeuw die de eerste sporen in de verse sneeuw zet. Daarna mogen wij met  onze ski’s de eerste sporen van de dag zetten. Wij skiën met de hele groep naar Ortisei. Onderweg zien wij de mooiste vergezichten en genieten wij van de lange afdalingen door de verse sneeuw. Met het treintje komen wij uit bij het dalstation. Net op het moment dat de deuren sluiten, komt Suzanne erachter dat haar bril nog in het treintje ligt. Zij neemt de eerstvolgende trein weer naar boven en heeft geluk. Met bril komt zij weer terug. Wij houden een korte stop en drinken een cappuccino. `s Middags komen wij aan bij de tweede overnachtingshut midden op de piste. De eigenaar heeft de 20 paar skischoenen netjes op de trap naar boven gezet. `s Avonds in de hut is het gezellig, tijdens het eten interageren wij met de andere groep.  Verder drinken wij bier en wijn, spelen Koehandel en Monopoly deal. Buiten dwarrelen er al dikke vlokken sneeuw, dat belooft wat voor de volgende dag.

Dag 3

Er is inderdaad een dik pak sneeuw gevallen waar wij als eerste doorheen skiën.  Wij skiën de hele dag, een korte stop voor de koffie en een langere stop voor de lunch. Ruud weet mooie tentjes te vinden. Het Italiaanse eten doet de smaakpupillen goed. Ook vertelt Ruud veel over het gebied, wijst rots massieven aan en weet overal de naam van. Zo nu en dan laten wij de rugzakken achter en kunnen `vrij’ skiën. Aan het einde van de middag volgt er een sneak preview. Wij  skiën alvast een stuk van de Marmolada! Bijna aan het eind van de afdaling stoppen wij bij de derde overnachtingshut. Deze staat  aan de voet van de Marmolada. Het eten is heerlijk, de wijn smaakt goed.

Dag 4

Over dikke ribbels glijden de ski’s de helling af. Een leuke route door een bosrijk gebied brengt ons onder aan de gondel. Er zijn meer fanatiekelingen die met de eerste gondel omhoog willen.  Het is een flinke worsteling op de vroege ochtend en op één na zit iedereen van de groep ingeblikt. Nog 2 gondels te gaan en dan bereiken we het hoog(s)tepunt 3.343 meter. Daar staan wij op het panorama dek, wát een uitzicht! …en dan 12 kilometer voor de boeg, bijna als één van de eersten skiën wij  over de geprepareerde piste. Wat een afdaling, echt genieten. Later op de dag rijden wij met de bus naar het volgende gebied. De route bevat 21 haarspeldbochten. Wij komen aan  bij  Cinque Torri . Deze uiterst gave hut beschikt over een hot tub. Met een berenvel om ons heen gewikkeld en op leen-Crocs van het huis glibberen wij door de sneeuw en komen aan bij de dampende hot tub.  Onder de sterrenhemel in het hete water, met een prosecco in de hand en de  Cinque Torri als decor op de achtergrond is het puur genieten. Maar de avond is nog jong. Na het voortreffelijke eten pakt Ruud de gitaar. Hij speelt het één na het andere nummer.

Dag 5

Wakker worden met een ijspegel voor het raam, een oranje lucht en een gouden berg. Wat een gave zonsopgang! Daarna volgt een heerlijk ontbijt, maar eigenlijk kunnen wij niet wachten om weer in de bindingen te klikken. Weer glijden de ski’s door wit ribfluweel. Wat een fantastische afdaling, deze hebben wij vervolgens nog 4 x gedaan totdat de bus komt voor een rit naar Cortina. Het gebied is bekend door Cliff hanger. Alle rode en zwarte pistes zijn voorzien van onze sporen. De lunchplek is fantastisch, mooie opgemaakte borden worden geserveerd op de top van de berg.  

Dag 6

Die middag komen wij aan bij een hut op 2.754 meter hoog. Op de trappen er naar toe blijkt dat de hoogte toeslaat, de conditie laat nog wat te wensen over. De ski’s zetten wij in de skikelder en de skischoenen ruilen wij om voor sloffen of slippers. In de gezellige hut schuiven wij aan bij een tafel. Met zeker 50 centimeter sneeuw in de vensterbank valt het niet mee om nog een stukje van het uitzicht mee te pikken.

Dag7

Weer of geen weer, het waait, het sneeuwt, het is mistig en er ligt een laag verse sneeuw. Eén dame van de groep heeft de verkeerde skischoenen aangetrokken. Zij moet een stuk naar boven klúnen om de schoenen te verwisselen.  De rest van de groep blijft wachten. De verse sneeuw in combinatie met de harde wind voelt alsof iemand een emmer kiezelstenen in je gezicht gooit. De afdaling is waanzinnig. We skiën langs een bevroren ijswand. Door de kou beginnen wij eerder aan de koffiestop. In het restaurant warmen wij op en gaan daarna weer verder. Wij vervolgen de piste en even later komen wij uit bij de paardendienst. Sandor schrikt, hij mist zijn rugzak. Deze heeft hij laten liggen bij de koffiestop. Er is geen lift om op dezelfde piste uit te komen. Ruud neemt contact op met het restaurant. De rugzak is gevonden! De rugzak wordt aan de eerstvolgende skiër meegeven en even later is de rugzak weer terecht. De tocht gaat verder aan een touw achter paarden aan. Wij skiën langs 7 dorpen. Heel afwisselend, veel verschillende liften, afdalingen en klúnen. De sneeuw is fantastisch. Er is veel verse sneeuw dat zich gedurende de dag ophoopt tot buckelpistes. Wij skiën door totdat wij bij een schnapstentje aankomen voor een kleine après ski. Het einde van de huttentocht is in zicht. Het treintje Col Raiser brengt ons weer naar waar wij aan het begin van de week zijn gestart. Dan beginnen wij aan de allerlaatste afdaling. Het idee dat wij een jaar moet wachten voordat wij weer kunnen skiën maakt je bewust van elke bocht, van het geluid van de ski’s door de sneeuw, van de kou in het gezicht, van de sneeuw waar je in weg zakt, van de buckels die je omhoog doen veren, van het ritme dat ons elke bocht dichter bij het eindpunt brengt. Wat hebben wij genoten van deze week!!

Wat een fantastische ervaring!

Gerrit en Ruud, onwijs bedankt!